De oostkust van Corsica ligt op een gemiddelde afstand van 200km van de Italiaanse haven La Spezia en Livorno verwijderd. Het zuidelijke gedeelte van het eiland grenst aan Sardinië. Dit gedeelte werd al vanaf de 19^e eeuw tegen een mogelijke Italiaanse aanval door artilleriebatterijen verdedigd. Door de structuur van het eiland waren er aan de oostkust slechts een aantal mogelijkheden om met troepen een landing uit te voeren. In het kader van de Maginotlinie werden infanterie- en artilleriekazematten gebouwd om een aantal baaien met een landingsstrand te kunnen verdedigen.

Sector Corsica - kazematten
opbouw en bewapening							opbouw en bewapening
Kazemat	E/D/P/A	GFM	JM	47mm	75mm	Kazemat	E/D/P/A	GFM	C JM	JM	75mm
Saint-Florent	D	11	4	2		Capo Bianco Noord	E	1		1
L'Arinella Noord	B		1			Capo Bianco Zuid	E	1		1
L'Arinella Zuid	D		4	2		Sant'Amanza	A				2
Saint-Cyprien	A				1	Spinella West	E		1	1
Georges Ville2	D	1	2			Spinella Oost	E	1	1	1
L'Aréna	A				1	Pertusato 1	D	1		1
Ziglione	E		1			Pertusato V	P			1
Santa Giulia	E		2			Catarello	E	1	1	1
Rondinara	E	1	2			Ventilegne	E			1
totaal		3	16	4	2			5	3	8	2
1Oospronkelijke cloche vervangen door een betonnen exemplaar 2Slechts enkele betonbrokken zijn zichtbaar (2004)

Bij het uitbreken van de oorlog in mei 1940 is de verdediging op Corsica gereed om een aanval af te slaan. Behalve enkele bombardementen door de Italiaanse luchtmacht, die weinig schade veroorzaken, gebeurt er niets. Na de wapenstilstand behoort Corsica tot de Vrije Franse Zone en wordt het niet bezet. Op 11 november 1942 wordt de Vrije Zone echter door de Duitse troepen bezet en landen Italiaanse troepen op Corsica. In juli 1943 wordt de Italiaanse bezetting versterkt met Duitse troepen. Vanuit Sardinië worden Duitse troepen via Corsica geëvacueerd richting Italië; in de nacht van 20 op 21 september verlaten Duitse en Italiaanse troepen het eiland.